Ciao!

Ciao!
dit ben ik:)

woensdag 22 juli 2015

Romeo e Giulietta

Even mijn ogen dicht doen...in het Nederlandse zonnetje zomaar even wegdromen. Wegdromen naar een aantal weekjes terug. Toen plaatste ik een leuke foto met oproep op Social Media. Misschien heb je hem ook wel voorbij zien komen op je time-line.  Afijn, mijn vraag was aan dames (en heren waarom ook niet!) als zij dat zouden willen, een brief te schrijven aan Julia. Beter bekend als GiulettA. Je weet wel, van Romeo e Giulietta . En inderdaad er druppelden wat brieven binnen. Die gingen mee in de koffer zo had ik de schrijfsters verteld. Ik zou er hoogstpersoonlijk voor zorgen dat de epistels daar terecht kwamen waar de bedoeling was. Super dat zij mij en mijn vriendin Dominique dat vertrouwen gaven. Wat zij niet wisten was dat we meer in petto hadden.
Even wat geschiedenisles hoor. Shakespeare schreef talloze werken, Bekende, minder bekende. Allen
even mooi, of soms lukt het je niet zijn schrijven te omarmen. Ik herinner me Shakespeare van een enkele les CKV ( of heette het vak Griekse mythologie en alles wat erbij hoort?? weet het niet meer! En überhaupt is Shakespeare geen Griek) die we kregen op de school waar ik op zat. Er werd daar niet zoveel aandacht aan besteed. Nee wij kregen eerder kerkvaders te bestuderen, en eerlijk is eerlijk, daar ben ik ook groot mee geworden:)
Terug naar Shakespeare. Hij verteld in zijn Romeo e Giulietta verhaal een geschiedenis van een onmogelijke liefde. Romeo mag niet met Juliet omgaan, terwijl hij verliefd is op haar. En zij op hem.
Het gaat zover dat ze beiden de dood vinden na een strijd om bij elkaar te zijn. Een nare list die als je goed zoekt heden ten dage nog tegenkomt. Dan niet meer met rare drankjes, maar wel dat geliefden het niet gegund is te trouwen., van elkaar te houden.

Goed, Giulietta is een waar symbool voor de liefde geworden, en elke toerist die in Verona komt wil haar hebben ontmoet. Haar hebben aangeraakt. Op de borst. Dat brengt geluk geloven zij.
Je ziet ook het balkon waar Romeo smeekte om Giulietta' s liefde en waaronder hij haar zijn odes bracht.

En dan is daar ook de muur. Volgeplakt met  plaksnoep uit de 21e eeuw. Wedden dat Giulietta nog nooit een stukje kauwgum geproefd heeft?

In die muur kun je briefjes stoppen. Met je tranen. Met je vragen. Over de liefde of over het leven.
En wellicht, als je daar jouw briefje achterlaat...krijg je eens op een dag antwoord terug. 
Van Julia;s secretaresses. 
En daar is nu het punt waar ik verder keek dan de gemiddelde toerist. Dat is ook bij deze mijn verassing aan de dames die een brief instuurden.
Want wij hebben die secretaresses heus opgezocht en ontmoet!
Met hen gelachen, gekletst en een traantje van plezier weggepinkt.
Want ja ik moet eerlijk bekennen, de film Letters to Juliet heb ik echt al meer dan het schijfje aankan gezien. Telkens met andere meiden om me heen, of heerlijk onder een kleedje alleen in een donker huis met een enkel kaarsje aan. 
In die film gaat een vertederend lieve oude dame op stap met haar kleinzoon, al trekkend door Italië,  op zoek naar haar vakantieliefde van toen ze nog maar 16 was. Zij ontmoeten een journaliste die op zichzelf aangewezen is, en voila twee liefdesgeschiedenissen a la Romeo en Juliet zijn geboren!
Een heerlijke zwijmelfilm die je even alles doet vergeten. Je doet dromen over mooi Toscane. Met zijn landerijen, cipressen, pasta en wijn.
In de film hebben de secretaresses van Juliet een mooie rol en kun je niet anders dan genieten van de groep vrouwen die elke brief uit Julia's muur met liefde beantwoordt.
Nadat deze film een kaskraker werd, kwam het tijdschrift Flow met een geweldig interview. 
Julia's secretaresses!
Vandaag de dag zijn er namelijk vrouwen die vanuit hun hart de brieven beantwoorden. Een voor een. Elke vraag is even belangrijk. Want vragen krijgen ze. En liefdesverklaringen. Hoe een aanzoek te doen. Wel of niet bij je liefde blijven.
Ook schrijven er hordes scholieren vanuit de USA. Allemaal hebben zij Shakespeare op hun leeslijst en ja dan hoort er een brief aan Juliet schrijven ook bij.
Wij zochten deze dames dus op. Sleepten met liefde en plezier kadootjes mee. Een stukje Nederland in het mooie Italie. Hoe leuk!

Ze waren zeer verrast. En gastvrij! En als we wilden mochten we ook Julia's secretaresse zijn.
Dus pakten wij pen en papier, een stapel brieven en begonnen te schrijven. Vanuit ons hart. Naar die zus in Polen die graag een betere band met haar zus wilde krijgen. Een man die vroeg aan Juliet hoe zijn vrouw te verassen bij hun 40 jarig huwelijk. Meisjes die onzeker over hun lichaam waren. Elk van hen kreeg een antwoord terug.
Onze brieven werden apart bewaard. Die zouden de dames met zorg gaan lezen. En op een dag..wie weet dat onze postbodes de weg vinden naar onze brievenbussen en krijgen we van Giuletta een eigen antwoord?
Liefde is geduldig...dus wachten wij af:)